W realizacji zadania wsparciem zostało objętych 24 dzieci (3 grupy liczące po 8 osób). Był to cykl cotygodniowych spotkań psychologa i socjoterapeuty z dziećmi i młodzieżą. Zajęcia trwały dwie godziny w każdy poniedziałek.

Po zdiagnozowaniu problemów, z jakimi borykają się młodzi ludzie (w środowisku domowym, rówieśniczym) powstał program, w oparciu o który dobrano odpowiednie metody pracy: dramy, rysunek terapeutyczny, zabawy interaktywne, gry psychologiczne, trening interpersonalny oraz kodeks złości. Program adresowany był szczególnie do dzieci z zaburzeniami zachowania i emocji. Zaburzenia te bowiem zakłócają proces socjalizacji, utrudniają rozwój osobisty i społeczny dzieci,  powodują i nasilają trudności szkolne.

Zajęcia socjoterapeutyczne tworzyły dynamiczną całość, na którą składały się trzy etapy pracy z grupą:

- pierwszy etap - okres powstawania grupy (integracja, wzajemne poznawanie się),

- właściwy etap pracy z grupą - realizacja celów terapeutycznych, edukacyjnych i rozwojowych,

- ostatni etap pracy z grupą - przygotowanie do zakończenia jej funkcjonowania.

Zajęcia socjoterapeutyczne dla dzieci polegały na tym, że wzięły one udział w różnego rodzaju sytuacjach społecznych, podczas których uczyły się właściwych zachowań społecznych oraz odreagowania napięć emocjonalnych.

Podczas zajęć dzieci uczyły się stawiać granice, odmawiać, przełamywać własną nieśmiałość. Poznawały, jak radzić sobie w sytuacjach dla nich stresowych oraz samodzielnie podejmować decyzje i brać za nie odpowiedzialność. Korygowanie nieprawidłowych zachowań odbywało się m. in. poprzez zajęcia wyciszające, relaksacyjne, czytanie bajek i opowiadań terapeutycznych. Ważnym elementem była nauka właściwej komunikacji w grupie rówieśniczej. Uczestnicy poza tym uświadamiali sobie własne predyspozycje, talenty, zainteresowania i możliwości ich realizacji.

Efektem zajęć socjoterapeutycznych było z pewnością zdobycie przez dzieci pozytywnych doświadczeń w grupie, zintegrowanie uczestników i stworzenie więzi. Jak udało się zdobyć uczestnikom umiejętności społeczne, tj.: zdolność autoprezentacji, nawiązywania relacji, empatii, mówienia „nie”, wyrażania własnego zdania, zdolności wykorzystania swoich mocnych stron, rozumienia i nazywania przeżywanych uczuć, konstruktywnego radzenia sobie w sytuacjach konfliktowych okaże się w dłuższym wymiarze czasu.