Zadanie skierowane było do 24 osób dorosłych. Realizacja przebiegała w trzech edycjach zajęć warsztatowych prowadzonych przez: pedagoga, psychologa i edukatora seksualnego.

Celem warsztatów było pokazanie uczestnikom, jak radzić sobie ze stresem, gdzie szukać specjalistycznej pomocy i jak reagować na ryzykowne zachowania dzieci (uzależnienia, próby samobójcze, okaleczenia, wczesne inicjacje seksualne).

Podczas spotkań z pedagogiem zostały poruszone zagadnienia dotyczące obrazu i postrzegania samych siebie. To bowiem, jak sami siebie postrzegamy, jakie uczucia żywimy do samych siebie ma ogromny wpływ i znaczenie na relacje z bliskimi i otoczeniem. Prowadząca uświadamiała uczestnikom, jaki ogromny wpływ ma obraz samego siebie na rodzicielstwo. Beneficjenci analizowali sytuacje, które wywołują: stres, frustrację, załamanie, napięcie, niezadowolenie, złość, gniew, brak poczucia sensu, a nawet różnego rodzaju choroby. Poznawali sposoby zminimalizowania niekorzystnych stanów umysłu, poszukując rozwiązań i zmiany myślenia, aby na koniec odkryć, że to oni sami są największym skarbem. Metodami pracy były: rozmowa kierowana połączona z pokazem.

Celem spotkań z psychologiem była profilaktyka zdrowia psychicznego w grupie osób zagrożonej niedostosowaniem społecznym. Podejmowana tematyka to: formy dbania o swoje zdrowie psychiczne (od wysypiania się i właściwego odżywiania, sportu, relaksacji, po korzystanie z pomocy specjalistów), emocje i ich regulacja, budowanie zdrowych relacji z bliskimi (asertywność, style przywiązania itp). Zastosowane metody zajęć:, wykład, rozmowa kierowana, burza mózgów.

W trakcie warsztatów prowadzonych przez edukatora seksualnego uczestnicy zapoznali się z definicją rozwoju oraz etapami rozwoju psychoseksualnego dzieci i młodzieży. Prowadząca scharakteryzowała zachowania typowe dla danego wieku rozwojowego. Wskazała sposoby reagowania rodziców na zachowania związane z rozwojem psychoseksualnym dzieci. W metodach zajęć przeważał wykład z możliwością zadawania pytań.

Rodzice podczas warsztatów wzmacniali swoją kondycję psychiczną, świadomość rodzicielską, by móc właściwie reagować na symptomy zaburzeń zdrowia psychicznego, zarówno u siebie, jak i u dziecka.